Ashanti
Ooit studeerde ik, een kans die ik alleen aan het toeval te danken heb. Er zijn zoveel scherpere geesten die die deur nooit vonden en dat besef houdt mij met beide poten op de grond. Bij mij vind je geen aura van status, alleen mijn grote passie: het schrijven en delen van verhalen.
Mijn toevlucht is de fabel, omdat dieren geen verzinsels zijn. In het bijzonder schrijf ik over een gedomesticeerde mug, mijn eigenzinnig observator die met een zoemende precisie en een kritische blik naar de mensenwereld kijkt. Door haar ogen onderzoek ik onze eigenaardigheden, onze valkuilen en onze kleine grootse momenten.
Dit is een nest voor verhalen, maar ook voor groei. Ik hoop dan ook oprecht op jouw feedback. Vind je de schrijfstijl pakkend? Verlopen de plots soepel en houden ze je geboeid? Laat het me weten. Elk commentaar is welkom en helpt mij om verder te vertellen.
Dus neem plaats, lees mee en laat vooral van je horen.
Calista
Hallo, ik ben Calista. Een kleine reptiel in een nest vol vliegers. Ik kijk vaak omhoog, maar mijn kracht ligt op de grond. Daar, waar anderen al liepen, vind ik mijn antwoorden niet. Ik zoek geen begaanbaar pad; dat is slechts de route van een ander. Ik wil mijn eigen sporen ontdekken, mijn pootafdrukken in onaangeroerde aarde drukken.
Ik schrijf niet om te ontsnappen, maar om te vinden. Geen fabels, maar de dagelijkse realiteit. In alledaagse ontmoetingen, een gesprek in de winkelrij of de stilte in een volle trein. Mijn weg vinden mag nooit ten koste van een ander gaan. Daarom kies ik voor de herkenbare werkelijkheid als mijn speelveld.
Ik schrijf om binnen die gewone grenzen de buitengewone vraag te stellen: hoe banen we ons een eigen weg, zonder de weg van anderen te beschadigen Ik nodig je uit om mee te kijken en vooral om mee te denken. Herken je deze zoektocht? Zie jij ook die mogelijkheden in het gewone? Ik hoor graag je gedachten.
Faramir
Hallo, ik ben Faramir. Als uil wek ik wellicht de verwachting van wijsheid, maar ik kom hier vooral om die te zoeken. Mijn jeugd werd gevormd door deskundigen die beslisten wat goed was, vaak zonder uitleg of bewijs. Nu vraag ik mij af: wie bepaalt eigenlijk wat wijsheid is?
Ik heb geen universiteit voltooid, maar betekent dat, dat ik geen gelijk kan hebben? Dat alleen gecertificeerde stemmen de waarheid in pacht hebben? Ik twijfel niet aan mijn vermogen om te denken, wel aan de ruimte die de wereld daarvoor lijkt te laten. Mijn grootste angst is niet het onwetende, maar het onzelfstandige denken en dat anderen voor mij blijven beslissen.
Daarom schrijf ik. Niet om antwoorden te geven, maar om mijn eigen denken te oefenen, te strekken en te vertrouwen. Elke zin is een poging mijn eigen denkwereld te verkennen en te bewonen. Mijn doel is eenvoudig en enorm: om zelfstandig te kunnen denken en daar ook op te durven steunen. Ik nodig je uit om deelgenoot te worden van deze zoektocht. Deel gerust jouw inzichten, vraagtekens of kompaspunten. Laat ons een dialoog van gedachten voeren, niet als leraar en leerling, maar als reizigers die elk hun eigen route zoeken in het grote woud van wat we 'weten' noemen.
Welkom in mijn nest. Laten we samen nadenken.
